Neden-sizlik

NEDEN-SİZLİK

Sadece etkinin olduğu bir dünya var. Buradaki dünyanın tekilliği çok önemli, bu tekillikte neden'e yer yok. Neden artık başka bir dünyaya işaret edemiyor, hüküm verecek gücü kalmadı. Etki ise artık eski anlamından tamamen kopuk yeni bir anlam kazandı. Süreklilik içindeki anda bir şeyler oluyor, bunun adı etki. Olmuş olan herhangi bir etkinin yüzlerce nedeni öne sürülebilir. Kolaya kaçarak bu nedenlerden birine 'mantiklı' sıfatını atfedebiliriz. Ama mantığı mahkemeye çıkarmadan bu sıfata neden bu kadar önem atfedilir? Bu sıfat değerini hangi kaynaktan alır? Bunun cevabı basit: insanın kendini bir şeye inandırıp rahatlama zaafından. Mantık, temelde insan için en güçlü zehirdir. Bir kere zehrini akıttı mı, insanı hiçliğe inandırır, en büyük hiçlik olan nedene ya da ilk nedene. Yalnızca var olan var, şu anda var ve ben onun farkına vardığımda çoktan ölmüş hale geliyor. Varlık ise hiçliğe zıt görünen ama hiçliğin nefes almasını sağlayan en büyük yalan. Var olan varlıktan bağımsız düşünülmek zorunda, düşünüldüğü anda ise ölmüş durumda yani var olmaktan çıkmış durumda. Dolayısıyla, anda bir şeyleri tecrübe etmekten başka hiçbir şansımız yok. Eğer tüm yaşamın gücünü huzurla ölülere teslim etmekten rahatsız olmuyorsanız, yaşamın da anın da hiçbir önemi yok sizin için. Yıllardır yaratılan kurguları tekrar yaratarak mutlu oluyorsanız, ne mutlu size! Yaşamı seçmeyi isteyenlerin ise önünde belirsizlikten başka bir şey yok, bunu onlar tüm hücrelerinde hissediyorlar anlatmama gerek yok. Ama tüm bu belirsizlik, onlarda merak ve heyecan uyandırıyor. İşte bu iki duygu, onların yaşama itkileri. İstençten anladıkları da sadece bu iki duygu, başka bir şey değil.